سبد سفارش شما خالی است!

ادبیات شفاهی، مجموعه‌ای گفتاری، شنیداری و نوشتاری از قصه، متل، چیستان، لالایی، ضرب‌المثل، بازی، شعر و ترانه‌های مردم است. ادبیات شفاهی مردم ایران با توجه به ویژگی‌های تاریخی، محل سکونت، گوناگونی اقوام و تفاوت‌های اقلیمی، صاحب اندیشه‌های فراوان است. مجموعه کتاب‌های «سیمرغ قصه‌های ایران» برای کودکان و نوجوانان و با هدف شناساندن ادبیات بومی و قومی و لهجه‌ها و گویش‌های مردم ایران زمین تدوین شده است. گویش شیرازی از گویش‌های شیرین و با ملاحت زبان فارسی است. قصه‌های شفاهی مردم شیراز شنیدنی است. قصه «بز و میش» یکی از این قصه‌ها است. در صحرایی، خانم بز و خانم میشی با هم زندگی می‌کنند. پاییز که می‌آید، خانم بز از خانم میشی می‌خواهد خانه‌ای بسازند؛ اما خانم میشی امروز و فردا می‌کند. خانم بز از پشم‌هایش خانه‌ای درست می‌کند. زمستان فرا می‌رسد و خانم میشی خانه ندارد. خانم بز اجازه می‌دهد میش و بچه‌هایش در خانه او زندگی کنند، تا اینکه روزی خانم بز از خانه بیرون می‌رود.