سبد سفارش شما خالی است!

در این نوشتار سعی شده است از برخی عقاید شیعه به ویژه در مبحث امامت دفاع شده و حقانیت دیدگاه‌شیعه در زمینه اعتقاد به امامت ائمه اطهار(ع) اثبات گردد. نگارنده به پرسش‌هایی در زمینه امامت امام علی(ع) و شایستگی‌های متعدد آن امام برای احراز مسند خلافت پاسخ داده و خلافت، ابوبکر، عمر و عثمان را مشروع ندانسته و معتقد است که امام علی(ع) هیچگاه با آنان از روی دوستی کنار نیامد و تنها به جهت حفظ مصالح اسلام و مسلمین آنان را تحمل کرد. در بخش دیگری از کتاب نویسنده تحقیقی در مورد بیعت رضوان انجام داده و تلاش علمای اهل‌سنت مبنی بر تراشیدن فضایلی برای خلفا بر اساس این بیعت را مخدوش اعلام کرده و معتقد است که بر طبق شواهد قرآنی، روایی و تاریخی خداوند متعال از همه بیعت‌کنندگان در بیعت رضوان راضی نشد و بر آنان سکینه و آرامش نازل نفرمود زیرا در آیه مورد نظر لفظ مومنین بکار رفته و خلفای بیعت‌کننده بعد از این بیعت ظاهری عدم ایمان و اعتقاد خود به خدا و رسولش را بارها به اثبات رساندند و بدین‌وسیله از موضوع این آیه خارج شدند.