سبد سفارش شما خالی است!

کورش کبیر (558-528 ق. م)، موسس سلسله‌ی هخامنشیان، پارسی‌زاده‌ای از ایالت پارس بود که توانست حکومتی جهانی برپایه‌ی انصاف و داد تشکیل دهد. حکومتی که کورش در آسیا پایه گذاشت یکی از نخستین پادشاهی‌های عصر باستان به آن وسعت بود. کتاب حاضر به بیان زندگی این پادشاه ایرانی بر اساس نوشته‌های یونانیان اختصاص دارد که خود از رقبای پارسیان در عصر باستان به شمار می‌رفتند. از میان منابع یونانی، تاریخ هرودت و کتاب سیروپدی (کوروش‌نامه) اثر گزنفون مورد استفاده‌ی نویسنده بوده است. کورش از زبان بیگانگان، فردی والا و پادشاهی برجسته و انسان‌دوست معرفی شده است؛ شخصیتی که می‌تواند الگوی پادشاهان بعدی باشد. شخصیت کورش را باید در جهان آن روزگار و در مقایسه‌ی با پادشاهان و جهانگشایان پیش از وی سنجید تا به دادگری و انسانیت وی پی برد. در آن زمان که کشتار و قتل‌عام مردمان در جنگ‌ها و اسرا پس از جنگ و با خاک یکسان کردن شهرها و آبادی‌ها افتخار به شمار می‌رفت و افرادی چون پادشاهان آشور آن را به منزله‌ی برتری بر کتیبه‌های خویش نقر می‌کردند، کورش بسیاری از سرزمین‌های اطراف خویش را با صلح و بدون خونریزی (مثل بابل) و حتی با روی باز مردمان آن فتح کرد و به ادیان و باورها و آداب و رسوم همه‌ی مغلوبین احترام گذاشت. بیانیه‌ی کورش پس از فتح در بابل، که در کتاب حاضر نیز به منزله‌ی نخستین اعلامیه‌ی حقوق بشر آمده، سندی گویا از آن عصر است.