سبد سفارش شما خالی است!

برخی به غلط تصور می‌کنند که امام زمان (عج) در دوران غیبت در مکانی خوش آب و هوا و در نهایت رفاه و آسودگی خیال، روزگار را به خوشی و آسایش می‌گذرانند و غمی بر دل و دردی بر سینه ندارند؛ در حالی که واقعیت جز این است، دوران غیبت، دوران غربت امام است، غربت امام، ویژگی‌های منحصر به فردی دارد؛ افرادی با نام آن حضرت به نان و نوایی رسیده‌اند و دم از محبت و چشم‌انتظاری او می‌زنند، اما با رفتار و کردار خود قلب آن حضرت را جریحه‌دار و اشکش را جاری می‌سازند. چه خطاهایی که دوست و دشمن در طول تاریخ بر وجود مقدس امام روا نداشته‌اند، شاید کم‌تر موضوعی هم‌چون شمشیر امام توانسته باشد به صورت فراگیر بر اذهان عمومی تاثیر بگذارد، مبالغه در ترسیم قهر و غضب امام، پس از ظهور و گردن‌هایی که زده خواهد شد به گونه‌ای ذهنیت همگان را شکل داده است که حتی برخی از دین‌باوران، از روی مزاح یا عدم توجه به پی‌آمدهای منفی کلام خویش، از جای شمشیر امام زمان (عج) بر روی گردن خود یا دیگران سخن می‌گویند. آن‌چه از روایات صحیح برمی‌آید آن است که مهدی فاطمه (س) امام مهربانی است و با ظهور او برکات بسیاری بر زمین و زمینیان نازل می‌شود. تذکر این نکته خالی از لطف نیست که مطابق روایات، بیش‌تر خونریزی‌ها پیش از ظهور واقع می‌شود که آن هم به ظاهر ناشی از برخوردها و رقابت میان قدرت‌های بزرگ جهان خواهد بود. به راستی، دوران غیبت امام زمان (عج) را باید دوران غربت، صبر، انتظار، مصیبت، خوف و... امام دانست و نباید با ایراد اتهام به وجود مقدس آن حضرت و ارائۀ تصویر غیرواقعی و خشن از ایشان، عموم عدالت‌خواهان جهان را از ظهور آن والاتبار ترساند.