کیفیت زندگی، شاخص توسعه اجتماعی
امروزه کیفیت زندگی به عنوان عنصری کلیدی در سیاستگذاری و بررسی سیاستهای حوزة عمومی مورد بحث قرار میگیرد. کیفیت زندگی فردی در بعد عینی ناظر بر تامین نیازهای اساسی و برخورداری از منابع مادی برای برآوردن خواستهای اجتماعی شهروندان و مشارکت اجتماعی است. در بعد ذهنی نیز، داشتن استقلال رضایتمندی، هدفداری در زندگی و رشد شخصی و دگرخواهی اهمیت دارد و در نهایت، کیفیت در بعد فرافردی و جمعی معطوف به ثبات و پایداری محیط فیزیکی و اجتماعی، منابع اجتماعی، انسجام بدنی، روابط شبکهای گسترده و پیوندهای موقتی در تمامی سطوح جامعه و نیز هنجارهایی چون اعتماد، نوعدوستی و رفتار دگرخواهانه است. نویسندگان کتاب حاضر، تلاش کردهاند تا با بهرهگیری از رویکردهای نظری متنوع در سطوح عاملیتی و ساختاری، سازة کیفیت زندگی را مورد بررسی نظری و تجربی قرار دهند. در سطح عاملیتی نقش محوری برای عاملیت انسانی لحاظ شده، در حالی که در سطح ساختاری مفهومی فراگیر از کیفیت زندگی ارائه شده که دربرگیرندة تمامی حوزههایی است که در بهبود کیفیت زندگی موثرند. خاستگاه مفهوم کیفیت زندگی؛ تعریف کیفیت زندگی؛ تعاریف مبتنی بر وجوه چندگانه؛ کیفیت زندگی و برنامههای توسعه در ایران قبل از انقلاب؛ و کیفیت زندگی و برنامههای توسعه در ایران بعد از انقلاب از دیگر مباحث کتاب است.