سبد سفارش شما خالی است!

حضرت امام حسن (ع) در نیمۀ ماه مبارک رمضان سال دوم هجری در مدینه متولد شد و پس از به شهادت رسیدن پدر عزیزشان، علی (ع)، در سال 40 هجری به خلافت رسید. مدت خلافت ایشان 6 ماه و 4 روز بیش‌تر نبود، چرا که ایشان مجبور شدند تا با معاویه صلح کرده و خلافت را به او واگذار نماید. آن‌چه از اخبار و روایات برمی‌آید صلح امام حسن (ع) با معاویه دلایلی چند دارد که یکی از آن‌ها آشفتگی اوضاع مسلمین بوده است که به هیچ روی با جنگ و پیکار موافق نبوده است. باید دانست که هرگاه هدف و مقصود دو کس، در مسیر زندگی یک‌چیز باشد میان کردار و روش آنان نباید فرق و تفاوتی دیده شود؛ هرچند یکی به صورت صلح با خصم و دیگری به صورت جنگ با دشمنان باشد. حسنین (ع) جز بر طبق آیات قرآن و سنت پیامبر (ص) کاری نکردند و به جز احیای شریعت و حمایت از حق و فضیلت و پایدار داشتن ستون‌های دیانت مقصودی نداشتند. در صلح و پیکار آنان به یقیین مصلحتی بوده که حفظ دین آن را ایجاب نموده است. بنابراین، صلح امام حسن و پیکار امام حسین (ع) هر دو از یک مبنا سرچشمه گرفته و هر دو بزرگوار از یک قانون ثابت مسلم حمایت می‌کردند. کتاب حاضر شرح مختصری است از شرایط زندگی و خلافت امام حسن (ع).