سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب درباره "لو ویگوتسکی "( 1934ـ 1896)، نظریه روان شناختی او، و شرح اندیشه‌های ویگوتسکی بعد از مرگ وی است .در عین حال، نویسنده در کتاب حاضر درباره روان شناسی فرهنگی اطلاعاتی به دست می‌دهد، به این معنا که نظریه روان شناختی که در آن آدمی به جای آن که موضوع فرایندهای طبیعی باشد، موضوع فرایندهای فرهنگی است ;افزون بر آن، مباحث کتاب درباره بحران‌ها و فراز و نشیب تکوین روان شناسی قرن بیستم است .در مقدمه خاطر نشان شده است" :هدف عمده ویگوتسکی شناسایی جنبه‌های رفتاری و شناختی ویژه انسانی بود .واژه‌های کلیدی در روان شناسی او "هوشیاری "و "فرهنگ "است ...در فصل یک در جست و جوی غنایم فضای فرهنگی سال‌های دهه 1910و 1920به اکتشاف می‌پردازیم تا از زمینه ایدئولوژی پدیده ویگوتسکی آگاه شویم .این دوره، زمان جست و جوهای حاد از سوی روشنفکران روسی برای یافتن شیوه‌های تازه تفکر و صور تازه هنر بود .بسیاری از اندیشه‌های پیشتاز فرهنگ قرن بیستم، مانند ساختگرایی در زبان شناسی و فن شعر، و تجریدگرایی در نقاشی، اگزیستانسیالیسم و هرمنوتیک در فلسفه در این دوره آغاز گردید ...موضوع فصل دو، مقاله ویگوتسکی درباره "هملت "است ." در این مقاله به تراژدی هستی انسان نگریسته شده است .فصل سوم شرحی است از فعالیت ویگوتسکی در مقام روان‌شناسی دانشگاهی فصل چهارم مروری است بر نظریه، فرهنگی ـ تاریخی‌ای که ویگوتسکی آن را در پاسخ به بحران در روان شناسی عرضه کرد .در فصل پنجم، مطالعات و بررسی‌های ویگوتسکی درباره "زبان "به مثابه مکانیسم میانجی برای دیگر فرایندهای روان شناختی و به گونه کارکرد ذهنی مستقل، درج گردیده است .فصل ششم به بررسی کاربرد نظریه ویگوتسکی به مسائل رشد معلولین و آسیب‌شناسی روانی اختصاص دارد .در فصل هفتم نیز، درباره بسط عقاید ویگوتسکی پس از مرگش، بحث شده است .