سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این کتاب در ابتدا جایگاه نظریه استبداد را تبیین می‌کند و از نقش آن در درک وضعیت سیاسی و تاریخی ایران سخن می‌گوید. در قدم دوم، وی، معنای استبداد در طول تاریخ را زیر ذره‌بین برده و نشان می‌دهد که چگونه این مفهوم، از یک عنصر فردی و اخلاقی، به یک ساختار برای حکم راندن بدل گشت. او سپس سه مورد از مهم‌ترین رخدادهای عصر قاجار، یعنی «وبا»، «قحطی» و «نزاع‌های ایران با روس‌ها» را بررسی می‌کند تا چگونگی درهم کوبیده‌شدن ساختار سنتی حکومت در ایران را به تصویر بکشد. قسمت‌های پایانی کتاب «واژگونه‌خوانی استبداد ایرانی»، ایده‌های مربوط به جمعیت، اقتصاد، راه‌آهن و راه‌سازی، ارتش و... را در تحول نظام حکمرانی، بررسی کرده و رویکردهای معمول در جامعه‌شناسی تاریخی ایران را به نقد می‌کشد.