سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر، نگارنده به بیان خاطرات و سرگذشت، آثار «استاد صفایی حائری» می‌پردازد. نگارنده بیان می‌دارد که «صفایی» در سفر و حضر، همواره به تربیت و سازندگی نیروهای کارآمد می‌پرداخت و اگر در دورترین منطقه کشور زمینه تربیتی می‌یافت، رنج سفر را بر خویش هموار می‌ساخت و به‌سوی آن می‌شتافت و در این راه، شب و روز را نمی‌شناخت. به‌ویژه، برای جوانان بیشترین ارج و برترین ارزش را قائل بود. همین بود که پیرامونش نیز، از حضور و همراهی جوانان، هیچ‌گاه خالی نشد. یکپارچه شور زندگی بود؛ شوری کم‌نظیر.