سبد سفارش شما خالی است!

هدف از این تحقیق دستیابی به ابزارهای مهم بدیعی در شعر طنز معاصر و ارائه بهترین نمونه‌های هر یک از این صنایع است که طنزپردازان از آن‌ها برای افزودن تأثیر بر مخاطب استفاده می‌کنند. همچنین شناسایی شگردهای پربسامد این شاعران و به‌تبع شعر طنز معاصر، هدف دیگر این پژوهش به‌حساب می‌آید. در انتخاب طنزپردازان در این تحقیق سعی شده است که با رعایت بازه‌های زمانی در هر دوره آثار یکی از قله‌های طنز ایران، که نسبت به سایر طنزپردازان هم‌عصر در به‌کارگیری ابزارهای بدیعی برتری داشته‌اند، بررسی شود. از میان طنزپردازان نام‌آشنای معاصر کشور در این پژوهش آثار ایرج میرزا، ابوتراب جلی و ابوالفضل زرویی نصرآباد موردتوجه قرار گرفته است و بیش از دو هزار بیت به تفکیک صنایع طبقه‌بندی ‌شده‌اند. نتایج این پژوهش ثابت می‌کند دلیل عکس، هنجارگریزی های زبانی (شامل ملمع، زبان عامیانه و...)، مقایسه، ارسال‌المثل و ادماج پربسامدترین ابزارهای بدیعی در شعر طنز معاصر به شمار می‌آیند.