سبد سفارش شما خالی است!

انقلاب ایران بسیاری از محققین را برانگیخت تا از حقایق زندگی زنان ایرانی در اوایل قرن بیستم، که به شکل خاصی محدود شده بودند، پرده بردارند. این تحقیقات هم‌چنین شهامت زنان را در به جلو راندن تحولات و پیوستن به فعالیت‌های سیاسی نمایان ساخت. اگرچه شکست، خشونت و از دست دادن در هر مسیری که آنان انتخاب می‌کردند، بخش جدایی‌ناپذیری از تلاش‌هایشان بود، اما کوشش‌های آنان بی‌نتیجه نماند. تنها، زمان لازم بود تا تغییرات به صورت تدریجی و آهسته ولی پایدار ظهور پیدا کنند. اگر زنان ایرانی در اوایل قرن بیستم به خاطر تاسیس مدرسه برای دختران مورد ضرب و شتم و بی‌احترامی قرار می‌گرفتند و حتی زندانی می‌شدند، در پایان همین قرن، تحصیلات عالی برای اکثر دختران به رغم موقعیت طبقاتی‌شان به صورت یک آرمان درآمد. نوشتار حاضر، به گفته‌های 15 زن ایرانی‌الاصل دربارة جایگاهشان اختصاص یافته است. به تصریح نگارنده: «تجربیات و احساساتی که زنان در این تحقیق بیان کرده‌اند ورای طبقه‌های اجتماعی، فرهنگ‌ها و ملیت‌های مختلف است و متعلق به گروه خاصی نیست».