سبد سفارش شما خالی است!

ابوالحسن خرقانی، از عارفان روشن‌فکر و مشایخ بلندمرتبة صوفیه، در سال 352 ق در روستای خرقان (از توابع شاهرود) متولد شد. بسیاری از بزرگان و مشایخ هم‌عصر او مانند ابوسعید ابوالخیر و همچنین بزرگانی که بعد از او می‌زیستند نظیر مولانا و عطار احترام زیادی برای وی قایل بودند. خرقانی مانند پدرش پیشة کشاورزی داشت و امی و درس‌ناخوانده بود، ولی همین امی بودن طراوت و زیبایی به سخنان او داده است که به اعتقاد نگارنده در گفتار هیچ‌یک از بزرگان هم‌عصر وی دیده نمی‌شود. این عارف بزرگ در سال 425 ق در زادگاهش درگذشت. نگارنده در کتابچة حاضر اندیشه‌های ابوالحسن خرقانی را دربارة موضوع‌های مختلفی نظیر عشق، حضرت محمد (ص)، حجاب، مقام مادر، رحمت پروردگار، رزق و روزی، تنهایی و غربت، و خودشناسی به رشتة تحریر درآورده است.