تشخیص یا هوشمند انگاری در قرآن کریم
«تشخیص»، شخصیت انسانی بخشیدن به اشیای بیجان، عناصر طبیعت یا موضوعات مجرد است که گاه آن را «هوشمندانهانگاری» نیز تعبیر کردهاند. گاه در قرآن کریم به اموری برمیخوریم که در عالم واقع فقط از انسان یا موجود هوشمندی مانند او سرمیزند اما به غیرانسان نسبت داده شده است. اعمالی همچون سخن گفتن یا خشم گرفتن جهنم، گریة آسمان و زمین بر حال دوزخیان، و گواهی اندامهای شخصی در روز قیامت را از آن جمله میتوان محسوب کرد. در پژوهش حاضر، نگارنده سعی در استخراج و گردآوری اینگونه آیات قرآنی داشته است که از آن میان میتوان تسبیح رعد؛ توقف رود نیل؛ موسی (ع) از درخت ندا داده میشود؛ باد عقیم؛ نماز آمر و ناهی است؛ ماهی یونس (ع)؛ زاغ معلم قابیل؛ نگاه بتان؛ گوسالة سامری؛ و سخن گفتن کارد و ابراهیم (ع) را نام برد.