سبد سفارش شما خالی است!

امروزه، دانش حقوق در شکل داخلی، با همة گرایش‌ها، از جمله ابزارها و پشتوانه‌های وصول به اهداف فرهنگی تلقی می‌شود. قانونگذار، تحولات اجتماعی و فرهنگی را که از سوی جامعه نیز پذیرفته شده، در قالب حقوق عرفی رسمیت می‌بخشد و سیاست‌هایی را که برای حرکت جامعه طراحی شده با شاخص‌ها و ظرفیت‌های فرهنگی جامعه هماهنگ می‌سازد. در این میان یونسکو و دیگر سازمان‌های بین‌المللی، در طول سالیان متمادی با تدوین کنوانسیون‌ها و قطعنامه‌های متعدد، نیازها، یافته‌ها و روش‌های پاسخ به نیازهای فرهنگی در موضوع رعایت حرمت تنوع فرهنگی را قاعده‌مند ساخته است. نگارنده در این پژوهش نخست حمایت و پاسداری از نمادهای فرهنگی ـ تاریخی منقول در اسناد حقوقی یونسکو را بررسی و سپس حمایت و پاسداری از نمادهای فرهنگی ـ تاریخی غیرمادی و فرهنگ جاری در اسناد حقوق بین‌الملل را ارزیابی کرده است. آن‌گاه تاثیر اسناد حقوق بین‌المللی را بر حقوق داخلی ایران تحلیل نموده است.