سبد سفارش شما خالی است!

موضوع اثر حاضر، بررسی روان‌شناسانة خودستایی و خودشفتگی (مفاخره) در شعر چند تن از شاعران مشهور ایرانی است. مطالب کتاب در دو فصل کلی تدوین شده است. نگارنده در فصل اوّل، ابتدا واژة نارسیس (نرگس) را توضیح می‌دهد و مفهوم خودشیفتگی را از دیدگاه‌های مختلف تحلیل و ارتباط آن را با ادبیات و تأثیر عوامل اجتماعی این پدیده در شعر را مورد مطالعه قرار می‌دهد. فصل دوم به تحلیل و بررسی خودشیفتگی در شعر نه تن از معروفترین شاعران ایران اختصاص دارد. ترتیب شاعران براساس مقدار مفاخره و خودشیفتگی در شعر آن‌هاست. بر این اساس «خاقانی» در ردیف اوّل قرار دارد و نظامی گنجوی کمترین مفاخره را داراست.