سبد سفارش شما خالی است!

روش ویژه‌ی تربیتی مونتسوری در کل، بیانگر تجدیدنظری اساسی در مبانی تربیتی و اعتقادی درباره‌ی کودک است. او معتقد است که کودک هم‌چون صفحه‌ای سفید در تاریخ حیات بشری است که در ارتباط با حقوق، ویژگی‌ها، تمایلات، طبیعت و امتیازاتش، چیزی گفته نشده است. وی در این زمینه معتقد است "محیط، خود، معلم کودک است" او برای کودک هویتی مستقل و طبیعتی ویژه قایل است و اذعان می‌دارد: "برخلاف عقاید معمول، کودک هم مانند سایر انسان‌ها برای خود شخصیتی دارد". کتاب حاضر در زمینه‌ی حقوق کودک در خانواده و شیوه‌های تربیتی کودکان از یازده فصل تشکیل شده است. نویسنده در فصل او حقوق پایمال شده‌ی کودک را بررسی می‌کند و معتقد است که آن‌چه در تاریخ بشری مورد غفلت قرار گرفته است مقتضیات، ویژگی‌ها و حقوق کودک است. در فصل دوم مطالبی در باب ویژگی‌ها و خصوصیات نوزاد، مطرح شده است. در فصل سوم، موضوعی در ارتباط با ساختار وجودی کودک بازگو گردیده است. نویسنده کودک را به مثابه‌ی یک جنین روحانی فرض کرده است و معتقد است که به رغم وجود ناتوانی‌ها و ضعف‌های فراوان جسمانی در نوزاد انسان، او از یک سلسله ویژگی‌های روانی برخوردار است. در فصل چهارم که تحت عنوان "آموزگاران عشق و محبت" تدوین و تنظیم شده است نویسنده به لزوم انجام رفتارهای محبت‌آمیز و توام با احترام از طرف بزرگسالان در قبال کودکان می‌پردازد و اظهار می‌کند که کودکان در بسیاری از موارد عملا الگوی بزرگ‌ترها می‌شوند. در فصل پنجم، نگارنده ضمن معرفی و بررسی نقایص و ضعف‌های تعلیم و تربیت سنتی رهنمودهایی در خصوص اصول تعلیم و تربیت نوین عرضه کرده است. در فصل ششم خانم مونستوری مفاهیم کلی و مضامین اساسی روش تربیتی خود را بررسی می‌کند. او به مسائلی چون توجه به شخصیت ویژه‌ی کودک، تفوق و تقدم بهداشت روانی او در مقایسه با بهداشت جسمانی، ضرورت اهمیت سازگاری، برقراری یک محیط اجتماعی مناسب و، لزوم استقرار آموزش‌های ویژه‌ی محیطی و پرهیز از عرضه‌ی رهنمودهای کلامی صرف، وجود خصیصه‌ی تمرکز در کودکان و.. تاکید دارد. "منش کودک"، "محیط کودک"، "کودک در خانواد"، "معلم جدید" و "کودک و بزرگسال" عناوین فصل‌های بعدی کتاب هستند.