سبد سفارش شما خالی است!

«ویلیام برن»، نویسنده کتاب، معتقد است که جهان کنونی ما جهان تکنیکی شده‌ای است که تجلی آن در تکنولوژی است. وی در بخش آغازین کتاب از راسل، وایتهد و وتگنشتاین یاد می‌کند و با طرح این سه فیلسوف نشان می‌دهد که فلسفه باید مقدم دانسته شود. به زعم وی تکنیک نمی‌تواند فلسفه‌ای را تولید کند و به آن جهت بخشد؛ چرا که تکنیک، توان مطلق ندارد. وی در ادامه ناگزیر پای هایدگر را به میان می‌کشد، چرا که بیش از هایدگر، هیچ فیلسوفی مساله وجود را مطرح نکرده بود. هایدگر خود می‌گوید که از ارسطو تاکنون فقط طرح موجود بوده است و ما وجود را فراموش کرده‌ایم. نویسنده در این بخش باز هم بر تکنیک نگاهی می‌افکند و می‌گوید؛ تکنیک آن طور که به واقع و به طور انضمامی در تکنولوژی فعلی ما تحقق یافته باید مورد مداقه قرار گیرد. هم‌چنین سه مبحث اخلاق، ارادة معطوف به اعتقاد، و ایمان معطوف به اراده را مطرح ساخته و در این میان از «ویلیام جیمز» - فیلسوف پراگماتیسم و دین مسلک آمریکایی- سخن به میان می‌آورد. به اعتقاد وی ویلیام جیمز واقعیتی است که ما را وامی‌دارد که به تفکر هایدگر مراجعه کنیم، چرا که حقیقت زندگی بشر دایما باید در چالش بین هستی و عمل واقع شود. در غیر این صورت تنها در پیچ و خم تدبیر زندگی دور خود می‌چرخد. کتاب با پس‌گفتاری با عنوان «نیست انگاری، ایمان، آزادی» به پایان می‌رسد. در این بخش، سپس نویسنده به شرایط پیش بینی شده نیچه‌ای یعنی نیست انگاری می‌پردازد و این پرسش را مطرح می‌سازد که آیا در این شرایط می‌توان ایمان داشت؟.