سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این کتاب به بررسی نسبت فلسفه ذات‌گرایی و نومینالیسم در فلسفة «محمد بن ابراهیم صدرالدینی شیرازی»، معروف به «ملاصدرا» (979ـ1050ق) پرداخته است. بدین ترتیب نخست اصول و مبانی‌ای از فلسفة ملاصدرا که در بحث از ماهیت نقش مؤثری ایفا کرده‌اند، آورده شده و سپس ماهیت در اندیشة برخی متفکران مسلمان تا پیش از ملاصدرا بیان شده است. در این مسیر ویژگی‌های ماهیت از دو بعد وجودشناسی و معرفت‌شناختی مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه بحث ماهیت از دو بعد معرفی شده از نگاه ملاصدرا بازکاوی می‌شود و این فرضیه تأکید می‌گردد که در فلسفة اصالت وجود هیچ ابزاری برای تحصیل علم و معرفت یقینی به عالم خارج وجود ندارد و از همین رو این فلسفه به لحاظ معرفت‌شناختی دچار نومینالیسم شده است. در پایان نیز لوازم معرفت‌شناختی قول به نومینالیسم و مشکلاتی که گریبانگیر این فلسفه خواهد بود، توضیح داده شده است.