سبد سفارش شما خالی است!

از چند دهه‌ی قبل، حل مسائل آموزش و پرورش مورد توجه جدی مسولان کشورهای مختلف قرار گرفته است، هرچه زمان می‌گذرد، تاثیر آموزش و پرورش جدید در سایر جنبه‌های توسعه‌ی اجتماعی و فرهنگی واقتصادی بیش‌تر آشکار می‌گردد. بی‌سوادی، کم‌سوادی و حتی پایین بودن سطح تخصص، رشد اقتصادی را کند می‌کند و جلوی پیشرفت اجتماعی را سد می‌سازد. از قرن نوزدهم علاوه بر تلاش در افزایش سطح سواد عمومی و تخصصی، گرایش به جنبه‌های اجتماعی آموزش و پرورش افزایش یافت و آموزش و پرورش نه به منزله‌ی یک هدف انفرادی بلکه به صورت یک واقعیت اجتمای مورد توجه و مطالعه قرار گرفت. دانشمندان زیادی از گذشته تا به حال درباره‌ی آموزش و پرورش نظریه‌پردازی نموده‌اند، می‌توان به نظرات دانشمندان عهد قدیم، دوره‌ی رنسانس، قرن هفدهم، قرن هجدهم، قرن نوزدهم، افکار قرن بیستم و دموکراسی در آموزش و پرورش اشراه کرد. در ادامه‌ی این نظریه‌پردازی‌ها به جنبه‌های اجتماعی آموزش و پرورش پرداخته شده است. نگارنده در کتاب حاضر دیدگاه‌ها و نظریه‌ها در جامعه‌شناسی آموزش و پرورش را بررسی کرده و دیدگاه‌های مختلف و مکاتب موافق و مخالف این حوزه از گذشته تا حال را ارزیابی نموده است. در ادامه نیز سعی کرده تا ضمن بررسی کمیت وکیفیت آموزش عالی، جهانی شدن و آموزش عالی را از ابعاد مختلف مورد کنکاش قرار دهد. آموزش و پرورش در ایران با نگاهی به تعلیم و تربیت پیش از اسلام، بعد از اسلام و در عصر جدید و نیز گسترش سواد در ایران و سنجش سطوح مختلف تحصیلی ازمباحث دیگر کتاب است.