سبد سفارش شما خالی است!

کارناپ، از فلاسفه متجددی است که اهتمام شدیدش به تجربه‌گرایی منطقی برای وصول به هدف سرانجام او را به پراگماتیسم و چارچوب‌های فرضی زبانی می‌کشاند، چراکه ملاکش در تحقق‌پذیری جملات معنادار و ساخت زبان واحد علم، توسل به تأییدپذیری با استفاده از حساب احتمالات و سپس ورود به معناشناسی برای ترجیح علم بر متافیزیک با شکست مواجه می‌شود. در این کتاب با تأمل در تتبعات فیلسوف معاصر «رودلف کارناپ»، آرا و اندیشه‌های او درباره تحولات زبان، بررسی می‌شود.