نظریهسازی در علوم اجتماعی
علوم اجتماعی - روششناسی / تحقیق - روششناسی / جامعهشناسی - روششناسی
نظریهسازی اصلیترین و مشکلترین مرحلة پژوهش و اساسیترین قالب نظری دانش علمی منتظم و قابل انباشت در حوزة علوم اجتماعی است. در فرآیند پژوهش و نظریهسازی؛ تجربه، تعقل، استقراء و قیاس به یاری هم میشتابند و نظریهپرداز باید از دو نوع توان تحلیلی و تلفیقی برخوردار باشد. بنابراین نظریهسازی نوعی تولید علمی توام با نوآوری و خلاقیت است. نظریة اجتماعی مهمترین دستاورد اجتماعی است که به همراه تحقیق اجتماعی دو بخش به هم پیوستة علوم اجتماعی را تشکیل میدهند. هدف اولیه در کتاب حاضر، شرح چگونگی نظریهسازی در علوم اجتماعی است که به طور خاص با مقولة علم، علوم اجتماعی، نظریههای علوم اجتماعی، و نظریهسازی در علوم اجتماعی سروکار دارد. پارهای از عناوین کتاب عبارتاند از: ماهیت علم؛ مفاهیم نظری؛ اجزای سازندة نظریه؛ گزارههای نظری مرتبطکنندة دو متغیر؛ پیوندهای نظری و عملیاتی؛ و کاربرد ارزیابی نظریه.