سبد سفارش شما خالی است!

اصطلاح کودک استثنایی هم کودکانی را دربرمی‌گیرد که ناتوانایی‌ها رشدی دارند و هم کودکانی را که توانایی‌های بسیار بالایی دارند. کودک استثنایی کودکی است که با کودکان عادی یا متوسط، از لحاظ ویژگی‌های ذهنی، توانایی‌های حسی و ارتباطی، رشد رفتاری و هیجانی، و ویژگی‌های جسمانی، تفاوت‌هایی دارد. این تفاوت‌ها باید در حدی باشد که فعالیت‌های مدرسه نیاز به تغییر داشته یا خدمات آموزشی ویژه عرضه شود تا کودک بتواند توانایی‌های منحصر به فرد خود را رشد دهد. سازگار شدن با نظام آموزشی، مشکل کودکان استثنایی است و برای آن که آنها بتوانند توانایی‌های بالقوة خود را به فعل درآورند نوعی آموزش ویژه لازم است. از این رو نگارندگان در کتاب حاضر، به تعریف انواع کودکان استثنایی و آموزش و پرورش مخصوص هر طبقه از آنها تحت عناوینی از این دست پرداخته‌اند: ویژگی‌های کودکانی که عقب‌ماندگی ذهنی یا توانایی‌های رشدی دارند؛ کودکان مبتلا به اختلالات هیجانی و رفتاری؛ کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم؛ و کودکان مبتلا به نقص‌های سلامت و ناتوانی‌های جسمی.