سبد سفارش شما خالی است!

در این اثر، علاوه بر پس زمینه‌ها، اعم از فراز و فرود، و بحران بلوغ و هویت فردی، مخاطب با سه چهار موضوع عاشقانه‌ی تو در تو، که به هم گره خورده، رو به روست؛ به گونه‌ای که گاه، برای تشخیص موقعیت‌ها و تمایز شخصیتی معشوقه‌های خیالی، اما رقیب ـ که به محدوده‌ی یادمان‌ها و خط زندگی راوی می‌آیند ـ دچار تردی می‌شود که البته همین امر از اسباب رازوارگی رمان نو است. سه معشوقه‌ی خیالی، که کشتن هیچ یک آسان نیست، هر سه با یک نام، اما نشان‌های متفاوت، بازتابی در چهره‌ی همسر راوی دارند که موجب اخلاق در رابطه و تشدید بحران زناشویی‌شان می‌شود. پریشیدگی خاطر و دغدغه‌ی بی‌پایان راوی، پس از جدایی، کار بازتاب یادمان‌های همسر راوی را، در وضعیت معکوس، نسبت به قبل، به چهره‌ی معشوقه‌ها یعنی سه "مهسا" می‌کشاند و صدای آنان را در بزنگاه‌های رمان درمی‌آورد. نکته این جاست که نام همسر راوی نیز انگار "مهسا" است. در این روایت که طیفی منشور و کریستال دارد، رد پای همه‌ی مهساها را برای یافتن مهسای اصلی، در بازتابی می‌جوییم که تراکم ابر یادمان‌های گمشده، مجال دیدن او را به ما نمی‌دهد: "با سه مهسا،/ به آغاز پایان خود رسیده‌ای/ گلادیاتور!/ تاج تنهایی را بر سر بنه،/ دو شیر ترس و اندوه را، رام/ تاج را، خراج ملکه‌ی رمان "دوپولی" کن!" گلادیاتور، راوی است و بی‌گمان، این جایگاه را خواننده‌ی رمان سینما در پایان روایت، به او می‌دهد. همان‌گونه که ملکه‌ی رمان "دوپولی" نیز جز، یکی از مهساها نمی‌تواند باشد!