گریه نکن، بچهجان
داستانهای آفریقایی - قرن 20م.
این داستان، در کنیای اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 میلادی میگذرد. در آن زمان کنیا مستعمره انگلیس بود. مهاجران استعمارگر مقیم کشور زمینهای مردم کنیا را تصرف کردند و وادارشان میکردند روی زمین غصب شده کار کنند. قوانین زیادی علیه مردم آفریقا وضع میکردند. رهبران سیاهپوست کنیا در 1944، اتحادیهی کنیایی آفریقا را تشکیل دادند اما فرمانروایان استعمارگر بریتانیا، رهبران اتحادیه را به رسمیت نشناختند. اتحادیه میخواست دولت و قوانین استعماری را به شیوههای مسالمتآمیز تغییر دهد. آن ها میخواستند موانع رنگینپوستی برداشته شود تا سیاه با سفیدها از حقوق مساوی برخوردار شوند. میخواستند زمین به کشاورزان سیاه بازگردانده شود و سیاهان بتوانند در کشور خود حاکم شوند.