سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب، داستانی فارسی در ژانر تخیلی و عاشقانه است. سیاره‌ای گرد که در مرکزش حرارتی سرخ برافراشته بود... در افسانه‌ها می‌گویند حرارتش غیرقابل کنترل بود و وسعت‌اش وصف‌ناپذیر... می‌گویند اهالی سیاره برای کم‌کردن این حرارت افول‌ناپذیر، دست‌به‌دامان اهورای بزرگ شدند و او تنها یک راه پیشنهاد داد: خارج کردن حرارت با ماده‌ای ناشناخته و مرموز... در افسانه آمده است، این کار بسیار خطرناک بود و خارج از خطرات موجود، این ماده در اذهان عمومی هنوز ناشناخته و مقهور بود... طوری که در سنن قدیمی اهالی از این ماده دوری می‌کردند و آن را منحوس و مایه بدیُمنی می‌دانستند و گاه برای دور کردن بلایا، با سوزاندن این ماده از اهورای بزرگ، طلب بخشش می‌کردند... اما اهورای بزرگ، خارج از سنن کاری خواسته بود... و آن آغشته کردن دست‌های بزرگان به این ماده بود!... اهالی برای بررسی وسعت این مشکل به نزد بزرگان سیاره رفتند. آنجا مردی بود به‌نام «رکابد». وی، مردی مؤمن و اهل عبادت بود و روزی نبود که نزد اهورا به ستایش برنخواسته باشد... رکابد در نزد اهالی به بالاترین درجه‌ی اعتماد رسیده بود و وقتی رکابد حرف می‌زد، اهالی سند را امضاشده، مُهر می‌کردند... . آن روز رکابد گفت: فردا بالای کوه می‌رویم و آن را آزاد می‌کنیم، این ماده تنها راه نجات ماست و آن ماده نامی نداشت جز «سیتا»... .