سبد سفارش شما خالی است!

در مکتب میرزا مهدی اصفهانی معرفت فطری به معرفتی اطلاق می‌شود که نقطه مقابل معرفت عقلی است و برای رسیدن به این معرفت فرد باید از تمامی معقولات و استدلالات عقلی و افکار و اندیشه‌ها جدا شده، به‌گونه‌ای که زمینه هرگونه استدلال و تعقلی منتفی شود. درحالی‌که از معانی صحیح معرفت فطری این است که انسان به‌گونه‌ای روشن و بدیهی به وجود خداوند اقرار و تصدیق داشته و نیازی به اقامه براهین پیچیده و دشوار ندارد. در کتاب حاضر مفهوم معرفت فطری در مکتب تفکیک مورد بررسی و نقد قرار گرفته است.