سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر نشان می‌دهد که چگونه صوفیه به دستاویز تأویل، از متون و منابع دینی برای بیان باورهای خود سود جسته‌اند. سواد اعظم توصیه شده در روایت نبوی، که در بین متکلمان، مفسران و فقیهان دست‌مایه اختلاف و ستیز فرقه‌ای شده بود، در تفاسیر خاص صوفیان به امور معنوی و سلوکی تعبیر می‌شود و از این طریق روایتی که صورت ظاهر آن وجب تشتت در فهم شده، در تأویل به معارف خاص تصوف مقبولیت عام‌تری می‌یابد.