سبد سفارش شما خالی است!

آذربایجان را دروازه‌ی مشرق‌زمین نامیده‌اند که حاکی از اهمیت سوق‌الجیشی این خطه می‌باشد. این منطقه از مناطق زرخیزی است که به گمان قوی، نیاکان بشر در آن‌جا زندگی کرده‌اند و در این نواحی، انسان به صورت یک واحد اجتماعی تشکل پیدا کرده است. این خطه، کانون ظهور زرتشت نیز بوده است. هم‌چنین آذربایجان محل پیدایش کشاورزی و دامداری بوده و مردمانش در ایجاد سیستم کار اجتماعی و تغییر بافت جامعه از نظام مادرسالاری به پدرسالاری سهیم بوده‌اند. در پیش از ظهور اسلام، آذربایجان، محل زندگی اقوام متمدنی بوده که خالق تمدن‌های پیشرفته‌ای بوده‌اند. پذیرش دین اسلام از سوی آذربایجانی‌ها، صفحه‌ی نوینی را در تاریخ این منطقه ورق زد و سرنوشت و هویت این مردمان را تغییر داد. مردم آذربایجان در برابر ستمگری‌ خلفای اموی و عباسی نیز دست به خیزش‌هایی زدند، از جلمه نهضت بابک خرم‌دین. در قرون میانه، در آذربایجان، اکثریت قریب به اتفاق سلسله‌های حاکم را ترک‌ها تشکیل داده‌اند. تشکیل دولت صفویه نیز، یکی از رخدادهای مهم تاریخ ایران است. استقرار این سلسله در تبریز به سال 907 هـ . ق، تاثیر عظیمی بر توسعه‌ی هویت مردم منطقه و وقایع آن گذاشت، در دوره‌ی قاجاریه، تبریز به علت اهمیت تاریخی و موقعیت برجسته‌اش به عنوان شهر ولیعهدنشین، نقش کانون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ایران را ایفا کرد. این شهر پس از پایان جنگ‌های ایران و روس و دو تکه شدن آذربایجان تا انقلاب مشروطیت ایران، مرکز تجددخواهی و اصلاح‌طلبی شد. مردم تبریز در جنبش مشروطه، نهضت تنباکو و... نقش فعالی داشته‌اند. کتاب حاضر، مروری است مختصر بر تاریخ آذربایجان از گذشته‌های دور تا عصر مشروطیت.