استبداد معیارها
عملکرد - اندازهگیری
شمارش، حساب، اندازهگیری؛ نخستینهایی که آدمیان از دیرباز تا امروز آموختهاند تا برای ورود به رقابتی بیوقفه آماده شوند. آدمیانی که در خانه، مدرسه، دانشگاه و محیط کار با انبوهی از معیارها روبهرو میشوند و خواسته و ناخواسته، آگاهانه و ناآگاهانه در تلاشی همیشگی به دنبال هرچه نزدیکتر کردن «اندازههایشان» با این معیارها هستند. «جری زد مولر» در کتاب «استبداد معیارها»، مخاطب را درباره این معیارها که تقریبا در همهجا رسوخ کرده، آگاه میکند و مؤثر بودنشان را به چالش میکشد. او این پرسش را مطرح میکند که آیا معیارها همیشه و همهجا مفیدند و موجب افزایش کارایی و بهرهوری و درنهایت رشد میشوند؟ آیا «اندازهگیری»، تنها روش درست است و آیا این روش همواره پاسخگوست؟ مولر، اصل معیارها و روش اندازهگیری را زیر سؤال نمیبرد و بر مفید بودن آنها بهویژه در برخی حوزههایی که کمتر با انسان سروکار دارند، صحه میگذارد، اما هوشمندانه نکتهای را یادآور میشود: در جامعه با انسان روبهرو هستیم؛ انسانی که با انسان دیگر تفاوت دارد، انسانی که میتواند نسبت به معیارها واکنش نشان دهد و یا بر اندازهگیری آنها اثرگذار باشد، انسانی که تمام ابعادش قابل اندازهگیری نیست و انسانی که مجهز به قوه ادراک و قضاوت است.