سبد سفارش شما خالی است!

اثر حاضر، پژوهشی است در جهت توضیح و درک دو پدیدة دوران ساز «اومانیسم» و «رنسانس». هدف نگارنده، بررسی این دو پدیده، به دور از موضع گیری خاص و ارائة تصویری روشن از آن‌ها برای مخاطب بوده است. [اومانیسم دورة رنسانس، بر این باور بود که بنیاد مشروعیت نظام‌های سیاسی بر احترام به آزادی انسان استوار است.] بر این اساس، پس از توضیحات ابتدایی دربارة این دو مفهوم، چهره‌های اومانیسم ایتالیایی را معرّفی می‌کند و سپس، به عصر زرّین اومانیسم فرانسه می‌پردازد. از بخش‌های دیگر این اثر، بررسی عملکردهای گفتار در سبک این دوره است. در این بخش، داستان‌ها، ضرب‌المثل‌ها، امثال و حکم، نامه‌ها و ... تحلیل شده و نمونه‌هایی نیز ذکر شده است. نگارنده، پس از نتیجه‌گیری مباحث، گزیده‌ای از متن‌های رنسانس و برداشت‌های تاریخی، انتقادی از اومانیسم را نیز در اثر خود گنجانده است.