سبد سفارش شما خالی است!

بقای حیات‌آفرین هر فرهنگ و شریعت و قانون در اجتماع انسانی تا زمانی است که بتواند نیازهای بنیادی افراد آن جامعه را در چارچوب منطقی و متناسب با نگرش‌ها و گرایش‌های شخصیتی آن‌ها برآورده سازد. کارآمدی یک قانون در دو ساحت اندیشه و رفتار شکل خواهد گرفت. در کتاب حاضر نویسنده معتقد است که اگر ازدواج موقت در جامعه ایران اسلامی جواب نداده است، به این علت است که جامعه در هر دو عرصه اندیشه و رفتار به صورت سیستماتیک به آن توجه نکرده است. تحقق و عملی شدن این قانون ثانوی اسلامی در جامعه بستگی به شرایطی دارد که در متن کتاب به آن‌ها اشاره شده است.