سبد سفارش شما خالی است!

در گذشته اگرچه حکیم به شخصیتی اطلاق می‌شده که در علم حکمت استاد بوده است. اما کاربرد همین واژه در معنای پزشک و طبیب نیز در ادبیات فارسی سابقه‌ای طولانی دارد. از میان شاعران تعدادی لقب «حکیم» داشته‌اند مانند «حکیم نظامی گنجوی»، «حکیم سنایی غزنوی» و ... در این کتاب به معرفی و شرح زندگانی طبیبان شاعر از قرن چهارم تا ابتدای قرن چهاردهم هجری مانند «رکن‌الدین مسعود کاشانی»، «حکیم حاذق گیلانی»، «حکیم صوفی شیرازی»، «میرزا سید علی نیاز»، «حکیم روحانی تبریزی»، «دکتر رابعه ناظم» و... به همراه ارائه نمونه‌ای از اشعار پرداخته می‌شود.