مگر چراغی بسوزد
داستانهای کوتاه فارسی - قرن 14
کتاب حاضر، دربرگیرندة سیزده داستان کوتاه فارسی است. «و چشمهایم در آیینه»، «من ویران شدهام»، «چهار تابستان خوشبختی»، «هزا سال تنهایی»، «گاگیو»، «با دامنی پر از گل»، «مگر چراغی بسوزد»، «خواب بلند ارغوان»، «شبی بیرون از خانه»، «جنگ...»، «خانه به خانه»، «نخستین شب راوی»، «در آن اتاق رو به حیاط» و «تسخیر»، عنوان داستانهای این مجموعه هستند. نگارنده در برخی از داستانهای این مجموعه، اشارة مستقیمی به شخصیتهای مورد نظر خود در عالم واقعی دارد، اما در برخی دیگر اشارة غیرمستقیم میکند. در این داستانها آدمهای شکستخوردة نومید، آدمهای درمانده از رنج سالیانی که بر آنها رفته، آدمهایی که مرگ با لبخندی شیرین و روی خوش، به آستانة اتاقشان تکیه زده است و آدمهایی که از دل تاریخ بیرون آمدهاند تا گذشتة پر افتخارشان را حاضر کرده باشند و حتی جنگزدهها، جمع آمدهاند تا با سی و چند سال فاصله، در این مجموعه مروری بر احوالشان شده باشد.