اصول اساسی یادگیری و شرطیسازی
انعکاس شرطی / یادگیری - روانشناسی / تقویت (روانشناسی)
یادگیری تغییری نسبتا بادوام در توانایی بالقوه یا آمادگی برای انجام رفتاری معین است. این توانایی بالقوه، نتیجۀ تجربه با آن دسته از امور محیطی است که ارتباطی ویژه با رفتار مورد نظر دارند. در تمام موارد یادگیری رفتار جاندار بر مبنای تجربه پیش آمده شکل میگیرد. بی. اف. اسکینر اصطلاح «شکلدهی» رفتار را برای بیان روش ویژهای از شرطیسازی عرضه کرد. از طریق شکلدهی، رفتار جاندار را میتوان به تدریج تغییر داد تا در نهایت بتواند پاسخهایی کاملا تازه بدهد. مفاهیم و اصول یادگیری و شرطیسازی در بسیاری از زمینههای روانشناسی و رشتههای مربوط به آن همچون: رفتار درمانی، آموزش و پرورش استثنایی، روانشناسی رشد، روانشناسی فیزیولوژیک و روانشناسی تطبیقی مطرح شدهاند. این که جانوران و آزمودنیهای انسانی فاقد کلام، چگونه میآموزند، مستلزم کاربرد روشهای شرطیسازی است. از این رو نگارنده در کتاب حاضر اصول اساسی یادگیری و شرطیسازی را بیان و ضمن آن مباحثی از این دست را مطرح کرده است: یادگیری و شکلهای دیگر تغییر رفتار، مشکل کنترل متغیرها در بررسی یادگیری، اشکال پیچیدۀ رفتار فراخوانده، شرطیسازی با محرک آزارنده، شرطیسازی همزمان، سنت ثرندایک و اسکینر، محدودیتهای شرطیسازی وسیلهای، و سابقۀ پژوهش در یادگیری اجتناب.