سبد سفارش شما خالی است!

سه شنبه شب بود. بیست و هشتم دی ماه سال 1395. همان شبی که هیچ گاه از خاطرم نمی‌رود و برای همیشه وحشت وصف ناشدنی‌اش در ذهنم باقی خواهد ماند. پس از دوازده روز پر اضطراب، باید برای گرفتن جواب آزمایش نمونه برداری، به آزمایشگاه بیمارستان آریا می‌رفتم. همان بیمارستانی که در آن جا جراحی نمونه برداری را انجام داده بودم. بالاخره آن انتظار پر از تشویش دوازده روزه برای دریافت نتیجه کار، به پایان رسیده و من مضطرب‌تر از قبل، همراه محمد راهی آن جا شدم.