سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در این نوشتار بر آن است مقوله ترجمه، به ویژه ترجمه در ایران (ترجمه به زبان فارسی) را با رویکردی جدید (رویکردی به نظریه جامعه‌شناختی زبان در ترجمه) عرضه نماید .وی معتقد است" :کار ترجمه دو وجه دارد .ابتدا وجهی که "آموختنی "و مربوط به نظریه (تئوری) است .مطالبی است که دانستنش مهم است ولی از ما مترجم نمی‌سازد .وجه دیگر که به نظر من اهمیت بیشتری دارد، "آزمودنی"، و حاصل تمرین و کوشش خود ماست .مترجمان طراز اول، خصوصا مترجمان دو نسل پیش از ما، مسلما در کلاس‌های درس ترجمه ننشسته‌اند و با نظریه‌های ترجمه سر و کار نداشته‌اند و ترجمه را به طور کلاسیک و کارگاهی نیاموخته‌اند ".نگارنده به طور کلی بررسی‌های رایج در کار ترجمه را دو نوع می‌داند .نخست بررسی‌های فقه‌اللغوی ترجمه که بیشتر روی زبان مهذب و منقح و گاه پر طمطراق ادبی تاکید دارند .دوم، بررسی‌های زبان‌شناختی ترجمه که عمدتا مبتنی بر جنبه‌های روساختی، به ویژه جنبه‌های دستوری و واژگانی، و گاه جنبه‌های واجی است .نویسنده همچنین تاکید می‌کند که "مترجم در درجه اول، خود پیام‌گیری است که می‌باید پیام را آن گونه که نویسنده خواسته است بگوید، به طور تمام و کمال دریافت کرده باشد تا بتواند همراز نویسنده شود "... وی در ترجمه به پنج کاربرد اصلی ارتباط قائل است که عبارت‌اند از" :کارکرد بیانی"، "کارکرد بازتابی"، "کارکرد اطلاعاتی"، "کارکرد عاطفی زبان "و "کارکرد فتح‌بابی (استیناسی) ."مطالب بعدی کتاب، ذکر نکاتی است درباره ترجمه متون علمی، ترجمه ادبیات داستانی و شعر که برای نمونه درباره ترجمه شعر، اعتقاد نویسنده بر این اصل استوار است که مترجم تا پیش از آن که کاملا محتوا و مفهوم شعر را درک نکرده باشد نباید به کار ترجمه دست زند .