سبد سفارش شما خالی است!

شرح و نقد دیدگاه‌های «دیوید هیوم» درباره «دین» است. هیوم یکی از اندیشمندان غربی است که سعی در ارایه روش استدلالی تجربی برای «علوم انسانی» بود؛ از دیدگاه نگارنده همین تعهد او به اصالت تجربه موجب ایجاد ضعف‌هایی بر فلسفه انسانی او گردید و تلاشش را در این زمینه ناکام گذارد. علیت و رابطه علی و معلولی، مهم‌ترین آموزه‌ای است که در تاسیس روش‌شناسی هیوم به کار آمده است. نویسنده معتقد است که تلاش برای توجیه قضایای علمی و عقیدتی، هیوم را به پذیرش عقاید توجیه‌ناپذیر وامی‌دارد: عقایدی در سرشت آدمی و نامستدل و غیر قابل نقد. طبیعت‌گرایی و تجربه‌باوری توأمان، وی را به شکاکیت معتدل می‌کشاند، شکاکیتی که در مطالعه دینی از اعتدال خارج شده و با نقد برهان نظم و ادله اعتبار اخبار معجزات به کمک روش استنتاج علی، سعی در ابطال عقاید دینی نموده است.