سبد سفارش شما خالی است!

هشتمین پیشوای شیعیان، امام علی بن موسی‌الرضا (علیه‌السلام)، در مدینه دیده به جهان گشود. ایشان دارای لقب‌هایی چون: صابر، ولی، فاضل، رضی، رب‌السریر و صدیق هستند، اما مشهورترین لقب ایشان "رضا" است که علت دادن این لقب به ایشان این بوده که در آسمان خوشایند و در زمین مورد خوشنودی پیامبران خدا و امامان پس از او بوده‌اند. امام رضا(ع) مانند نیاکان وارسته‌اش، از مقام علمی والایی برخوردار بود تا آن‌جا که ایشان را عالم آل محمد (ص) لقب داده‌اند. زندگی پربار آن امام (ع) صرف تعلیم و بیان حقایق اسلام، تصحیح فرهنگ دینی مسلمانان، مبارزه با مستکبران و خلفای غاصب، حمایت از مستضعفین و محرومین و رهبری نیروهای انقلاب تشیع گردید. دوران امامت آن حضرت از سال 183 هجری قمری آغاز شد که با حکمرانی هارون‌الرشید در بغداد هم‌زمان بود. ایشان مدت بیست سال به وظایف الهی و اجتماعی خود پرداخت و در ابلاغ کلمۀ حق سخت کوشید و از نظر سیاسی تا حد ممکن علیه خلافت بنی‌عباس مبارزه کرد تا این که در سال 203 هجری به دست مامون با جامی زهرآگین به شهادت رسید و در قریۀ سناباد دفن شد و مرقد ایشان زیارتگاه مسلمانان جهان گشت. نگارنده در کتاب حاضر ضمن بیان زندگی‌نامۀ امام رضا (ع) به خط سیر هجرت ایشان، گزیده‌ای از سخنان آن امام بزرگوار و نیز ابعاد شخصیتی و شهادت ایشان پرداخته است.