سبد سفارش شما خالی است!

معماری باستانی مکزیک، نمایانگر درک عمیق امکاناتی است که طبیعت در اختیار انسان قرار داده است. پیش از هرچیز، معماران آن روزگار دریافته بودند که چگونه با انتخاب و به‌کارگیری سنگ ـ سخت یا نرم، سفید، خاکستری، طلایی یا ارغوانی ـ مطابق با امکانات هر منطقه یا نیازهای موجود، بافت‌های متفاوت را بیافرینند. زیرا در گذشته، سیمای معماری مکزیک متاثر از طبیعت بوده است. لذا آن‌جایی که معماری هیچ‌گاه از هنرهای دیگر جدا نبوده است، همۀ هنرهای مرتبط با آن کمک می‌کنند تا این هنر به یک منبع عظیم اطلاعات تبدیل شود. ما به خوبی از نقشی که مجسمه‌سازی، به ویژه تندیس‌ها و پیکره‌ها، در تجسم بخشیدن به اشکال عبادت و نیایش ایفا کرده و هم‌چنین هنر نقاشی و دیوارنگاری‌هایی که در تزیین معابد و قصرها به کار گرفته شده، آگاهی داریم، با این وجود هنرهای دیگر همگی نسبت به معماری اهمیت کم‌تری دارند. معماری پیشاکلمب، عنصر اصلی ارتباط‌دهنده در این ترکیب‌بندی بزرگ از هنرهاست. بنابراین، مطالعۀ معماری مدرن توجه به محیط و شرایط پیرامون آن غیرممکن است. این نگاه جامع به معماری، نویسنده را ناگزیر از مطالعۀ همۀ اشکال ساخت و ساز در مکزیک باستان کرده است. نگارنده در کتاب حاضر، نه تنها به بررسی مواد و مصالح تازه کشف شده در بناهای حفاری شده مانند "گذرگاه مردگان"، "مربع ماه" و قصر کوتسال پاپالوتل در تئوتیهواکان، هرم سانتاسیلیا، قربانگاه تلاتلولکو و... می‌پردازد، بکله قصد دارد تفسیری از معماری پیشاکلمب را بر پایۀ اطلاعات تاریخی موجود در گاهشناسی عرضه کند. موضوع کلی کتاب، هنر ساختمان‌سازی تمدن‌های اصلی پیشاکلمب مکزیک است. ویژگی بارز شیوه‌های ساخت‌ و ساز در طی دوره‌هایی که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده، بررسی و غلبۀ فرم چهارگوش بر دیگر اشکال هندسی است.