سبد سفارش شما خالی است!

ویتنام برای من راهی برای جست و جوی چیزی بود که شاید می‌توانستم در جایی دیگر به جستجوی آن بپردازم؛ جای دیگری که در آن جا نیز انسان‌ها به نام وظیفه یا به خاطر یک رؤیا یکدیگر را می‌کشتند. ویتنام را انتخاب کردم چون ماجرای مصیبت بار آن، نمادی شده بود و این نماد به زندگی روزمره‌مان راه یافته بود. در آن روزها، هیچ جایی بهتر از ویتنام نمی‌توانست نشانم دهد که برای قاتل بودن نیازی به نازی بودن نیست. مردم می‌توانند به نام دموکراسی، آزادی و مسیحیت آدم را بکشند...