سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، پژوهشی است که نخستین بار به‌طور جزئی‌نگر و با ذکر نمونه‌های انبوه و بر اساس نظریه به آثار «عشقی» پرداخته است. در این پژوهش اساس بر این است که جوهره شعر نو، طرز بیان نو است و دیگر تازگی‌های شعر به‌تبع این جوهره سامان یابد. همچنین در سطح صوری شعر، نظریه پیش ساختگی و ثبات مطرح شده و آثار «عشقی» و رقبای وی ازجمله نیما بر اساس این نظریه داوری شده است. نگارنده مطابق سلیقه و شیوه سخت‌گیرانه‌اش، علاقه شدیدی به ذکر انبوه نمونه‌ها و جزئیات دارد و به‌ویژه در بخش مختصات زبانی «عشقی»، این انبوهی نمونه‌ها بیش‌تر به چشم می‌آید.