سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب به زندگی و آثار «کارلو اسکارپا» پرداخته می‌شود. اسکارپا در ونیز زاده شد. او بیشتر دوران کودکی‌اش را در «ویچنزا» گذراند، وقتی دو ساله بود خانواده‌اش به آنجا نقل مکان کردند. پس از اینکه در 13 سالگی مادرش را از دست داد، با پدر و برادرش به ونیز بازگشت. کارلو در آکادمی هنرهای زیبا تحصیلات معماری را دنبال کرد. با مدرک پروفسوری معماری از آکادمی‌ای در ونیز فارغ‌التحصیل شد و نزد «فرانچسکو رینالدو» ی معمار به کارآموزی پرداخت. اسکارپا با خواهرزاده رینالدو، «نینی لاتزاری» ازدواج کرد. اسکارپا از دادن آزمون رسمی حرفه‌ای که توسط دولت ایتالیایی بعد از جنگ جهانی دوم برگزار می‌شد، خودداری کرد. درنتیجه بدون همراهی با یک معمار اجازه کار حرفه‌ای معماری را نداشت. به همین دلیل هم کسانی که با او کار می‌کردند؛ کارفرمایان، همکارانش، صنعتگران او را به‌جای اینکه «معمار» بنامند، «استاد» خطاب می‌کردند. معماری او عمیقا در برابر تغییرات زمان حساس است، از فصل‌ها گرفته تا تاریخ. اسکارپا از اواخر دهه 1940 تا زمان مرگش در دانشگاه معماری «ونیز» به تدریس طراحی و دکوراسیون داخلی مشغول بود. اگرچه اکثر کارهای ساخته‌شده‌اش در «ونتو» قرار دارد، اما او فضای سبز، باغ و ساختمان‌هایی را نیز در مناطق دیگری از ایتالیا و همچنین در کانادا، امریکا، عربستان سعودی، فرانسه و سوئیس طراحی کرده است. اسکارپا در سال 1978 هنگامی که در سندایی ژاپن به سر می‌برد، پس از سقوط از پله‌هایی بتنی کشته شد.