سبد سفارش شما خالی است!

"استاد اسلامیان" به استناد آثار و به شهادت بسیاری از اهل نظر، آخرین حلقه از زنجیره هنرمندان نگارگر ایرانی است که هم‌چنان دل در گروی گذشته‌ی هنرهای سنتی داشته و مجدانه به تداوم و حراست آن اهتمام ورزیده است. به عبارتی وی بر خلاف جریان هنر نوگرا و حتی مدرنیته، ناگزیر می‌کوشید تا در نهایت کمال، روح و روحیه‌ی سنت را در عمل و بیان خود به کارگیرد و این سخن بی‌هیچ مجامله، ایمان و اعتقاد وی بود. شاید به همین سبب است که مرحوم "ممیز"، پس از درگذشت این استاد فرهیخته، در مقاله‌ای، او را بزرگ‌ترین هنرمند تذهیب ایران پس از عهد صفویه معرفی می‌کند. حال این رشته‌ی عمیق سنت و این خلوص، امکانی را فراهم می‌کند تا در بسیاری موارد، کلام را مصداق سخن و عمل هنرمندان قدیم قلمداد کنیم. به عبارتی استاد اسلامیان می‌تواند راوی صادقی از هنر گذشته‌ی ایران باشد. کتاب حاضر متن مصاحبه‌ای است که علی‌اصغر معصومی در بیستم فروردین ماه 1357 با روان‌شاد حسین اسلامیان انجام داده و گریزی است روشنگر به زندگی این استاد بزرگ و از همین رهگذر، خواننده با معلم و مراد وی، میرزا آقا امامی که خود هنرمندی بزرگ و بی‌بدیل بود آشنا می‌شود.