انسانشناسی (حق و مسئولیت اساسی)
انسانشناسی
وقتی میگوییم انسان، با پدیدهای مواجه میشویم که در عظمت و خطیر بودن بیبدیل و در قابلیت بینظیر و بیپایان است، بزرگترین نشانه قدرت و کبریایی بود خداوند منان تلقی میگردد. یکی از شاخصترین مزیتهای او، آزادی انتخاب است. دانش تمدن ساز بشر کف دارد، اما سقفی برای آن متصور نیست، روزی نیست که در تسخیر نیروهای حیرتآور مکنون در ملک و ملکوت عالم، رکورد جدیدی ثبت نگردد، بدون واهمه میتوان گفت که اگر انسان به ما هو انسان نبود، تفکر، تاریخ و تمدن معنی نداشت، پهنای خلقت قله و شکوهی وصفناپذیر نداشت، ندای ارادی احسن الخالقین به گوش نمیرسید، بهشت خوشبختی بی مسما بود. عبادتهای عاشقانه، آزادانه و عارفانه در یک طیف جذاب و رنگی و چندبعدی، تحقق مطلوب نداشت. اگر انسان نبود، هنر که مایه شگفتی و شادی است متولد نمیشد، فلسفه و حکمت که تفسیر تمام قواره هستی است، به میان نمیآمد و بالأخره اگر انسان نبود، خلاصه همه مراتب و عصاره همه قابلیتهای جهان، در یک جا جمع نمیشد، جامعیت اضداد که خود اسراری دارد متحقق نبود، پرواز از خود به خدای خوبیها متجلی نمیشد، هرچند دشمنیها و تبهکاریها هم رقم نمیخورد، اما...