سبد سفارش شما خالی است!

در کشورهای در حال توسعه، بر اثر وجود انواع خطرات ناشی از آلودگی‌های زیست‌محیطی، سلامت عموم مردم به صورت روزافزونی در معرض خطر قرار گرفته است. نوع و شدت این خطرات تا حد زیادی به مدیریت توسعه اقتصادی، اجتماعی و نحوۀ استفاده از پیامدهای آن وابسته است. بررسی‌های انجام شده، حکایت از این دارد که مهم‌ترین عامل ناپایداری در کشور ایران آلاینده‌های هوا هستند که از مصرف انرژی‌های فسیلی ناشی می‌شود. این انرژی‌ها در سه بخش صنعت، خانگی و تجاری و حمل و نقل مورد مصرف واقع شده‌اند. برای رسیدن به راهبردهای پایدار کیفیت هوا در ایران لازم است معیارهایی انتخاب شوند، از جمله: مشارکت مردمی، قوانین و مقررات، کنترل آلودگی، و جلوگیری از انتشار آلودگی‌ها. نگارنده در کتاب حاضر، ضمن بررسی راهبردهای پایداری کیفیت هوا، قوانین، مقررات، آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های آلودگی هوا در نیم قرن گذشته را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. کتاب حاضر می‌تواند به عنوان مرجع بخشی از واحدهای درسی دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته‌های محیط زیست و بهداشت محیط مورد استفاده قرار گیرد.