سبد سفارش شما خالی است!

این نوشتار، درد دل‌های مادری است که از فرزند خود دورمانده و مورد کم لطفی و بی‌مهری او قرار گرفته است. او در این نامه از زحماتی که در راه رشد و بالندگی پسرش کشیده می‌گوید و اکنون از پسرش انتظار دارد بخاطر آن همه رنج و زحمت، یادی از مادر تنها و سالخورده‌اش بکند. او نامه‌ی خود را اینگونه به پایان می‌برد: «پسرم... تقوای خدا را در مورد مادرت پیشه کن... و او را دریاب که بهشت زیر پای اوست، اشکش را پاک کن، با او همدردی کن و سپس اگر خواستی نامه‌اش را پاره کن و بدان: که هر که عمل شایسته‌ای بکند برای خود کرده و هر که بدی کند نتیجه‌اش را خودش می‌بیند...»