ساز دل
این دفتر حاوی شعرهایی است در قالب نو که طی آن شاعر با حسی نوستالژیک، مضامینی مختلف از جمله: فراق و تسلیم شدن به جبر روزگار را مطرح میسازد. برای نمونه در سرودهی "حقیقت" چنین میخوانید: یاد من باشد/ با سرنوشت، این مقدر/ ستیز، هرگز/ یاد من باشد/ عادت کنم/ بر این تقدیر/ که هماره باید تنها باشم/ و این است سرنوشت من/ آسمان نیز با من میگرید/ بر این تقدیر/ که بارها آمدند و رفتند.