سبد سفارش شما خالی است!

مولوی معتقد است که شیخ و پیر کسی نیست که کبر سن دارد، بلکه کسی است که از آلودگی پاک است و در قبول حق مانند کمان است در دست تیرانداز: بنابراین افرادی هم‌چون عیسی (ع) در گهواره پیرند و آسمانی و آن که موهایش سپید است و عمر زیاد دارد، اما گرفتار نفسانیات است، پیر نیست و مولانا هم‌چنین اعتقاد دارد که پیر آن است که پیر عقل و اندیشه و صاحب بصیرت و معرفت است. در نگاه وی پیر همان قطب و عارف کامل است که واسطۀ فیض الهی به خلق است؛ یعنی فیض را از حق می‌گیرد و به خلق می‌دهد و مردم بر حسب شایستگی خود از افاضات او بهره‌ می‌برند. مجموعۀ حاضر دربرگیرندۀ مقالات همایش بزرگداشت «مولانا جلال‌الدین محمد بلخی» است که به وسیلۀ گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج در آذرماه 1386 برگزار گردیده است. عناوین مقالات عبارت است از: بررسی داستان کنیزک و پادشاه بر پایۀ نقد هرمنوتیک؛ زندگی مولانا در هرم مزلو؛ جایگاه پیر و شیخ در ادبیات عرفانی و دیدگاه مولوی؛ بررسی چند کهن الگو در یک غزل معروف مولوی؛ حقیقت مانندی در ساحت اندیشگی مولوی؛ نقد و تحلیل داستان نخچیران و شیر؛ تجلی آیات قرآن در مثنوی معنوی؛ بررسی عنصر پیرنگ در داستان کنیزک و پادشاه؛ و وحدت ادیان الهی از دیدگاه مولوی. هر مقاله با چکیده‌ای در آغاز و درج منابع در پایان به چاپ رسیده است.