اظهار در خلق مدام: اندیشه خلق مدام در جهانبینی عرفا و ادبیات عرفانی
بررسی دیدگاه "خلق مدام" یا "خلقت نو" یا "تبدیل و تجدد امثال" در جهانبینی عارفان موضوع مورد بحث کتاب است. بدین معنی که افاضهی فیض رحمانی به صفت جمالی و جلالی سبب تداوم و استمرار جهان هستی میشود؛ یعنی به مشیت الهی، موجودات به صفت جلالی نابود میشوند و به لطف خداوندی به صفت جمالی موجودیتی تازه مییابند. در دیدگاه آنان این نظام منضبط راز بقای جهان هستی است. در این راستا اندیشههای مولانا جلالالدین محمد بلخی، شیخ محمود شبستری و به ویژه خواجه شمسالدین حافظ بررسی شده است. بحث دیگر کتاب این است که لطافت اندیشهی اعتقادی عرفای اسلامی در پایبندی آنها به عشق خالق و مخلوق نهفته است. نیاز مخلوق و اشتیاق خالق چنان شورآفرین و مهرانگیز است که به راستی لطیفهای است که درک آن برای غیر، ممکن نمیباشد. این مشتاقی و محتاجی که انگیزهی ظهور خالق و پیدایش مخلوق است موجودیت منضبط و منتظم پیوستگی حیات را از این دیدگاه تبیین میکند و تداوم میبخشد. کتاب حاضر از پنج فصل تشکیل شده است: مفهوم امر و خلق و فاعلیت و مراتب آن، تجلی و مفاهیم و مرادفات آن، اسمای الهی، تعنیات، و خلق مدام یا تجدد امثال.