سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی قرآنی و روایی در مورد اهمیت، جایگاه، آفات و آثار شادی و شادکامی و نهی از سستی و تنبلی است. در ابتدای این اثر تعریفی از واژه "فرح" از لحاظ لغوی و اصطلاحی ارایه شده و پس از آن ماهیت شادی و انواع آن از منظر آموزه‌های اسلامی بیان شده است. نویسنده در همین زمینه به شادی پایدار و ناپایدار اشاره نموده و و بر لزوم شادی پایدار و حلال از دیدگاه دین اسلام تأکید ورزیده است. وی منبع شادی را اموری همچون: ثروت، روابط اجتماعی، تغذیه سالم، سیاحت و تفریح، دانش و تحصیلات، شادی‌بخشی به دیگران اعم از خانواده و غیر آن، مسئولیت‌پذیری، کسب معنویت و رهایی از دلبستگی‌های دنیوی عنوان نموده و شادی معنوی و اخروی را پایدار و شادی دنیوی را ناپایدار توصیف نموده است. وی آنگاه به آیات و روایاتی در زمینه نشاط اجتماعی و آثار آن اشاره نموده و آفات تنبلی و سستی در امور مختلف زندگی را بیان کرده است. وی محرومیت از مواهب دنیوی و اخروی را نتیجه تنبلی و عدم نشاط مثبت در زندگی عنوان کرده و تذکراتی در این زمینه داده است.